#17 Axeman from New Orleans

Nowy Orlean jest miastem niezwykłym, skrywa w sobie mnóstwo interesujących historii i nierozwiązanych tajemnic. Miasto posiada również „swojego” seryjnego mordercę. W 1918 roku rozpoczęła się seria nocnych włamań i ataków, który szybko został nazwany przez prasę „Axeman” (ds. Człowiek z siekierą, kat).
Pierwsze ofiary, włoskie małżeństwo Joseph i Cathrine Maggio. Właściciele sklepu spożywczego. Zostali zaatakowani siekierą i brzytwą w czasie snu, we własnym łóżku. Tuż po zdarzeniu na miejsce przybiegli mieszkający po sąsiedzku bracia Josepha, którzy usłyszeli krzyki. Cathrine nie dało się uratować. Natomiast Joseph zmarł w kilka minut po przybyciu pomocy. Pomimo szybkiej reakcji braci morderca musiał zdążyć przebrać się w inny ubranie, ponieważ jego zakrwawione rzeczy znaleziono na podłodze w sypialni. Zakrwawiona brzytwa została znaleziona w ogródku na sąsiedniej posesji, należała do jednego z braci Josepha, Andrew, co początkowo rzuciło na niego podejrzenia.
Miesiąc później miał miejsce drugi identyczny atak. Louis Besumer, również właściciel sklepu spożywczego i jego kochanka Harriet Lowe we wczesnych godzinach porannych 27 czerwca zostali zaatakowani siekierą należącą do Louisa. Siekierę tę znaleziono później pozostawioną w łazience. Rano parę znalazł dostawca, który wszedł do domu, po tym jak nie zastał nikogo w sklepie. Oboje choć nieprzytomni wciąż żyli. Przetransportowano ich do szpitala. Oboje przeżyli, lecz Harriet miała sparaliżowaną połowę twarzy. Oboje twierdzili, że nie pamiętali ataku, Lowe zdawało się, że widziała pochylającego się nad nią Mulata, ale nie było pewności czy można to brać za fakt czy za urojenie. Wypadek ten wydobył na światło dzienne wiele brudów. Louis Besumer był żonaty, a fakt, że znaleziono go z kochanką prawie przyćmił okrucieństwo zbrodni. Dodatkowo podczas przeszukania miejsca zbrodni znaleziono podejrzane listy Besumera w języku niemieckim, rosyjskim i jidysz, padło na niego podejrzenie o szpiegostwo i tymczasowo go aresztowano. Harriet Lowe zmarła w sierpniu po nieudanej operacji mającej na celu rekonstrukcję jej twarzy. Tuż przed śmiercią miała wyjawić, że podejrzewa Besumera o zaatakowanie jej. Nieszczęsny mężczyzna został ponownie aresztowany by zostać uniewinnionym po naradzie ławy przysięgłych trwającej zaledwie 10 minut.
Kolejną ofiarą była Pani Schneider, ciężarna 28 latka, znaleziona nieprzytomna w łóżku przez męża, który wrócił z pracy po północy. Kobieta przeżyła atak pomimo poważnych obrażeń i zeznała, że obudziła się w nocy i ujrzała w ciemności pochylającą się nad nią postać. Dwa dni później urodziła zdrowe dziecko.
Pięć dni później siostry Mary i Pauline zbudził hałas dochodzący z pokoju zajmowanego przez ich wujka. Kobietom udało się spłoszyć zabójcę jednak zdołały zobaczyć, że zabójca jest ciemnoskórym postawnym mężczyzną w garniturze i kapeluszu. Ofiara, Joseph Romano, cały czas pozostał przytomny i zszedł nawet o własnych siłach do karetki, zmarł jednak kilka dni później w szpitalu.
Po tym ataku wybuchła w Nowym Orleanie panika strachu, pojawiło się mnóstwo fałszywych zgłoszeń od osób, które miały rzekomo widzieć Kata. Jednak wtedy też ataki ustały. Na jakiś czas.
10 marca 1919 roku rodzina Cortimiglia żyjąca w Gretnie na obrzeżach Nowego Orleanu stała się kolejnym celem Kata. Sąsiad Iorlando Jordano znalazł nieprzytomnego mężczyznę na podłodze, jego żonę będącą w szoku, z poważnymi obrażeniami głowy stojącą w wejściu do pokoju. Oboje małżonkowie przeżyli atak, jedna stracili swoje kilkumiesięczne dziecko. Później kobieta zeznała, że to Iorlando z synem dokonali napaści, przez co zostali skazani na karę śmierci, lecz tuż przed wykonaniem wyroku kobieta odwołała zeznania.
Mniej więcej w tym czasie prasa i policja zaczęły otrzymać dziwaczne listy od osoby, która twierdziła, że jest sprawcą. Autor listów twierdził, że jest demonem, wysłannikiem piekieł i policja nie będzie nigdy w stanie go ująć bo jest nieuchwytny jak powietrze.
W najsłynniejszym z listów poinformował, że będzie zabijał w nocy 19 marca. Ale nie wtargnie do domów, w których rozbrzmiewa Jazz. Tego dnia w całym Nowym Orleanie, w każdym domu i barze można było usłyszeć muzykę jazzową graną na żywo, jak i z gramofonów. Tej nocy nikt nie zginął. Ciekawe, czy Kat przechadzał się nocą po mieści słuchając jazzu i ciesząc ze swojej pomysłowości.
Niedługo po wysłaniu jednego z listów właściciel sklepu spożywczego (kolejny!) Steve Boco obudził się w nocy i dostrzegł ciemną sylwetkę pochylającego się nad nim mężczyzny. Intruz zaczął uciekać i wybiegł z domu, a Steve udał się za nim w pogoń, dopiero po zgubieniu napastnika Steve zdał sobie sprawę, że jest poważnie ranny w głowę, udał się do domu swojego sąsiada prosząc o pomoc, gdzie zemdlał. Kolejną ofiarą okazała się być Sarah Laumann, dziewiętnastoletnia kobieta mieszkająca samotnie. Sąsiedzi obawiając się o Sarah nie dającą znaku życia od dłuższego czasu znaleźli zakrwawioną i nieprzytomną w łóżku, pomimo poważnych obrażeń głowy i utraty krwi kobieta również przeżyła. Ostatnią ofiarą Kata był Mike Pepitone, zaatakowany 27 października. Jego żona weszła do pokoju zaalarmowana dziwny hałasem i ujrzała wysokiego mężczyznę z siekierą opuszczającego pokój. Mike nie przeżył. Był to ostatni znany atak Kata z Nowego Orleanu. Możliwe jest, że jest to zasługą… wdowy po Mike’u Pepitone, krążyło wiele plotek, że po tym jak ujrzała twarz zabójcy udało jej się go wytropić i zastrzelić. Jednak nie ma na ten temat żadnych raportów ani dowodów. Jeżeli jest to prawdą to najwyraźniej nikt z poinformowanych nie powiadomił policji uważając czyn Pani Pepitone za słuszny. Kat miał nazywać się Joseph Momfre, jednak są to tylko spekulacje. Faktem jest, że morderstwa ustały.

Poniżej plan Nowego Orleanu z zaznaczonymi miejscami, gdzie doszło do włamań.

Źródła:
https://en.wikipedia.org/wiki/Axeman_of_New_Orleans
https://www.smithsonianmag.com/history/axeman-new-orleans-preyed-italian-immigrants-180968037/
https://www.legendsofamerica.com/la-axeman/